چهارشنبه, ۱۳ فروردین ۱۴۰۴ / ۰۸:۱۷:۴۹
یک روانشناس با بیان اینکه در حال حاضر فراوانی اضطراب و افسردگی در بین بزرگسالان و از جمله مردان جدی است، درباره اینکه چرا مردان تمایلی به صحبت درباره «سلامت روان» خود ندارند، گفت: حفظ حرمت برای مردان مهم‌تر از این است که با بیان مشکلات خود برخی افراد به آنها برچسب “اختلال روانی” بزنند. […]
وی خاطر نشان کرد: نباید مردانی که درباره سلامت روان خود صحبت می کنند را افراد “مشکل دار” تلقی کرد چراکه تکریم مردان در خانواده مهم است و در صورت نیاز هم باید کریمانه و غیر مستقیم غربالگری بهداشت روانی انجام شود. در واقع حفظ حرمت برای مردان مهم تر از این است که با بیان مشکلاتی نظیر بی خوابی شبانه و… برخی افراد به آنها برچسب “اختلال روانی” بزنند و در این امر باید خیلی دقت کرد.
این روانشناس درباره وضعیت بهداشت روان مردان، ادامه داد: در حال حاضر اضطراب، افسردگی، ضعف حافظه، آلزایمر و برخی اختلالات زیستی و فیزیولوژیکی مانند ضعف بینایی، ضعف شنوایی و مشکلات قلبی و عروقی بیشترین اختلالاتی هستند که مردان با آن مواجه‌اند. متاسفانه فراوانی اضطراب و افسردگی در بین بزرگسالان کشور یعنی هم زنان و هم مردان جدی است. بدون تردید سلامت تمام اقشار برایمان مهم است اما سلامت سنگربانان حیات خانواده یعنی مردان مهم تر است چراکه خانواده همانند باغ پر طراوتی است که مادرها باغ بان و پدرها سنگربان امنیت و آرامش آن هستند.
این استاد ممتاز روانشناسی، با تاکید بر اینکه پدران به عنوان سنگربان خانواده باید از خانه آرامش گرفته و در محل کار پویا باشند که در عین حال لازمه این پویایی سلامت زیستی، روانی، شناختی، اجتماعی و اقتصادی مردان است، تصریح کرد: گستره سن مردان و زنان به نسبت ۵۰ سال گذشته افزایش پیدا کرده که از جمله پیامدهای این افزایش گستره سن که پر برکت، مفید و ارزشمند نیز است، مواجه شدن زنان و به ویژه مردان با برخی نارسایی های زیستی نظیر نارسایی های قلبی، تنفسی، سکته‌های مغزی، فلج های حرکتی، ضعف حافظه و ابتلا به اختلال آلزایمر و… است. از این رو در این شرایط اختلالات روانشناختی، زیستی و ارتباطی برای همگان جدی است و همگان و به خصوص مردان بزرگسال نیازمند دریافت خدمات و مداخلات روانشناختی برای پیشگیری از این نارسایی های زیستی هستند.
وی با اشاره به تاثیر پویایی زندگی در کاهش ابتلا به نارسایی های یاد شده، ادامه داد: اگر مردان از زندگی پویا بهره‌مند باشند کمتر به مشکلات و نارسایی‌هایی نظیر آلزایمر مبتلا می‌شوند. اگر ارتباطات آنها کم باشد، اهل مطالعه، صحبت کردن و تعاملات کلامی با نزدیکان نباشند در واقع بهره کافی از حوزه شناختی خود نبرده و چون حوزه شناختی آنها فعال نیست، قدرت حافظه و ارتباطات اجتماعی آنها با دیگران تقویت نمی شود و به نارسایی‌هایی نظیر آلزایمر دچار می‌شوند.
این استاد ممتاز دانشگاه در ادامه به چرایی افزایش ابتلا به آلزایمر در این گروه به نسبت سایر افراد پرداخت و افزود: حدود ۸۰ درصد افراد بالای ۴۰ سال در «آهسته گام با نشانگان داون» دچار آلزایمر می‌شوند و سایر ۲۰ درصد از میان این افراد که آلزایمر نمی‌گیرند هم دارای مهارت های حرکتی، کلامی، خواندن و نوشتن هستند، پیوندهای خانوادگی قوی تری دارند و در واقع پویا هستند. اما تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد بزرگسالان عادی بالای ۴۰ سال آلزایمر می‌گیرند چراکه این مردان بزرگسال دارای پویایی و نشاط و در حل مسائل پیشگام هستند و از هوش و حافظه خود برای تعاملات فکری بیشتر استفاده کرده و سبک زندگی خوبی دارند. بنابراین افرادی که پویایی ندارند، از حافظه و تعاملات اجتماعی استفاده نمی‌کنند بیش از دیگران دچار آلزایمر می‌شوند.
افروز با اشاره به اینکه مردان جوان در ابتلا به اختلالات یاد شده وضعیت بهتری دارند، در عین حال این را هم گفت که احساس نا امیدی در بین مردان سالمند و احساس نا امنی روانی در بین مردان جوان از جمله مشکلات اصلی روانشناختی این دو گروه از مردان است و در این راستا باید برای افزایش امید و امنیت این مردان تلاش کرد.
