به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم به نقل از آقای خبر؛ ورزش جسمانی به سلامت کلی ما کمک می‌کند اما برای برخی مانند بیماران عصبی، افرادی که از بیماری‌های قلبی عروقی رنج می‌برند و بیماران بستری در بیمارستان ورزش جسمانی امکان‌پذیر نیست یا حتی خیلی خطرناک است. با این حال ممکن است بتوان اثرات مشابهی با استفاده از واقعیت مجازی فراگیر(IVR) برای آنان ایجاد کرد.
علی‌رغم اینکه واقعیت مجازی فراگیر در ابتدا برای سرگرمی طراحی شده بود، به دلیل استفاده بالقوه از آن برای اهداف بالینی توجه جامعه دانشگاهی را به خود جلب کرده زیرا این موضوع به کاربر اجازه می‌دهد دنیای مجازی را از طریق یک بدن مجازی تجربه کند.
در تحقیق قبلی محققان دریافتند نگاه کردن به یک بدن مجازی متحرک تغییرات فیزیولوژیکی را القا می‌کند. ضربان قلب به طور منسجم با حرکات مجازی افزایش یا کاهش می‌یابد؛ حتی اگر شرکت‌کنندگان جوان ثابت بودند. در نتیجه مزایای زیاد شناختی و عصبی درست مانند پس از فعالیت بدنی در آنان واقعی رخ می‌دهد.
در تحقیق بعدی فواید مشابهی روی افراد مسن سالم پس از جلسات ۲۰ دقیقه‌ای به مدت ۲ بار در هفته طی ۶ هفته مشاهده شد.
در تحقیق حاضر محققان تاثیر تمرین مجازی بر استرس را بررسی و سطح دیگری به تاثیرات مفید تمرین مجازی اضافه کردند. شرکت‌کنندگان جوان سالم در حالی که یک جا نشسته بودند، یک تمرین مجازی را از منظر دید خود تجربه و مالکیت بر ایجاد حرکات را خیال کردند.
بدن مجازی به مدت ۳۰ دقیقه با سرعت ۶.۴ کیلومتر در ساعت دوید.
قبل و بعد از آموزش مجازی محققان پاسخ استرس روانی اجتماعی را با اندازه‌گیری آلفا آمیلاز بزاقی، نشانگر زیستی مهم که سطوح استرس عصبی غدد درون‌ریز را نشان می‌دهد، تحریک و ارزیابی کردند. همینطور آنان یک پرسشنامه ذهنی برای اضطراب توزیع کردند.
نتایج این آزمایش کاهش پاسخ استرس روانی اجتماعی و سطوح پایین‌تر اضطراب پس از تمرین مجازی قابل مقایسه با آنچه پس از ورزش واقعی رخ می‌دهد را نشان داد.
پروفسور دلیلا بورین، محقق این تحقیق، می‌گوید: استرس روانی اجتماعی نشان‌دهنده استرس تجربه شده است؛ در موقعیت‌های اجتماعی مکرر مانند قضاوت اجتماعی، طرد شدن و زمانی که عملکرد ما ارزیابی می‌شود. در حالی که میزان متوسط قرار گرفتن در معرض استرس ممکن است مفید باشد، مواجهه مکرر و افزایش یافته می‌تواند برای سلامتی ما مضر باشد. این نوع تمرین مجازی نمایانگر محدوده جدیدی است؛ به ویژه در کشورهایی مانند ژاپن که در آن نیازهای عملکردی بالا و جمعیت سالخورده وجود دارد.
یافته‌های این تحقیق در مجله بین‌المللی تحقیقات محیطی و بهداشت عمومی(International Journal of Environmental Research and Public Health) منتشر شد.
