این منابع می‌افزایند که آمریکا تقویت حضور خود در سوریه و عراق را آغاز کرده است تا این پیام را ارسال کند که با قدرت به خاورمیانه برمی‌گردد. بنابراین، پیام آمریکا بیشتر متوجه متحدان است تا دشمنان.
در نتیجه نزدیکی تجاری – اقتصادی – مالی کشورهای خاورمیانه، چین، روسیه و کشورهای آسیای میانه و درخواست پیوستن به کشورهای بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) به معنای دورتر شدن از ائتلاف آمریکایی است که واشنگتن را ناراحت می‌کند علی رغم توازنی که کشورهای منطقه در رابطه با واشنگتن حفظ کرده‌اند.
این منابع می‌افزایند این بسیج نظامی تلاش آمریکا برای بازگرداندن کشورهای منطقه به زیر چتر حمایت خود است. در نتیجه حضور زمینی، دریایی و هوایی اضافه شده آمریکا در امنیت کنونی کشورهای خاورمیانه تغییری به وجود نخواهد آورد.
باوری درخصوص بسیج نظامی در قبال ایران وجود دارد مبنی بر این‌که این اقدام تهران را از ادامه نقش آفرینی در تنگه هرمز منصرف نخواهد کرد و این کشور به مقابله به مثل ادامه خواهد داد هنگامی که هر کدام از نفتکش‌هایش در معرض توقیف قرار گیرند بدون این‌که از تعداد شناورهای نیروی دریایی آمریکا در منطقه بترسد.
در نتیجه مسیر کثرت گرایی در روابط بین الملل و پایان یکجانبه گرایی روی ریل قرار گرفته است بدون این که این مسئله به معنای این باشد که آمریکا ضعیف شده یا از سوی اکثر کشورهای منطقه طرد شده باشد بلکه قدرت‌های دیگری وجود دارند که جای آن را می گیرند. قدرت‌هایی که دیگر نمی توان آنها را کنار گذاشت یا منزوی کرد.
این امر از نتایج جنگ بزرگ آمریکا و روسیه است که پیامدهای کامل آن هنوز ظاهر نشده است؛ زیرا هر روز و به سرعت در حال پیشروی و بدتر شدن است بدون این‌که آمریکا تا به امروز توانسته باشد در دستیابی به اهداف خود موفق شود؛ بنابراین به سمت حفظ دستاوردهای قبلی خود حرکت کرد به این امید که آنها را به طور کامل از دست ندهد.
نویسنده: ایلیا ج.مغنایر ؛ منبع: الرای
