یکشنبه, ۲۴ فروردین ۱۴۰۴ / ۰۰:۲۸:۴۱
اوکراین قربانی معاملات پشت پرده آمریکا و اروپا شده و التماس‌ها و تهدیدات زلنسکی در خصوص لزوم عضویت کشورش در پیمان آتلانتیک شمالی تاکنون راه به جایی نبرده و از این پس هم نخواهد برد. نشانه‌های منفی و بازدارنده‌ای که هر از چندگاهی از سوی اعضای پیمان آتلانتیک شمالی به کی‌یف مخابره می‌شود، این روزها […]
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم به نقل از نور نیوز؛ در تازه‌ترین مورد، «اولاف شولتز» صدراعظم آلمان بار دیگر مخالفت خود با قصد اوکراین برای پیوستن فوری به ناتو را تکرار کرده و گفته: «هیچ کسی نمی‌تواند در جریان جنگ به عضویت ائتلاف دفاعی (ناتو) در بیاید. یکی از معیارها برای عضویت در ناتو این است که هیچ درگیری مرزی وجود نداشته باشد.»
بدون شک زلنسکی هرگز به یاد ندارد که قبل از وقوع جنگ اوکراین و حتی در ماه‌های ابتدایی آن، مقامات ارشد ناتو چنین قاعده‌ای را در خصوص پذیرش عضویت یک کشور در پیمان آتلانتیک شمالی وضع کرده باشند.
رمزگشایی از سخنان صدراعظم آلمان چندان دشوار نیست، زیرا آتلانتیکی‌ها نمی‌خواهند هزینه‌های حمایت از یک کشور جنگ‌زده را در قالب تعهدات مندرج در پیمان ناتو ـ خصوصا تعهد دفاع مستقیم از آن مطابق بند پنج اساسنامه ناتو ـ را بپذیرند.
اوکراین در چنین معادله‌ای نقش یک بازیگر دردسرساز و پرهزینه را برای غرب دارد، بازیگری که حتی برخی اعضای ناتو معتقدند باید زودتر از شرّ آن خلاص شد!
سخنان شولتز مصداق مسئولیت‌گریزی غرب در قبال بحران اوکراین است. ارسال نشانه‌های منفی در خصوص عضویت اوکراین در ناتو نشان می‌دهد که غرب حتی پاسخ‌گوی جنگ هدف‌مندی که در کی‌یف به راه انداخته نیز نیست.
«ولودمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین، رهبران ناتو را زیر فشار قرار داده تا اوکراین را در مسیر پیوستن به ناتو قرار دهند و هشدار داده در غیر این صورت در نشست آتی سران ناتو در شهر ویلنیوس پایتخت لیتوانی حضور نخواهد یافت.
سخنان اخیر صدراعظم آلمان اما نشان می‌دهد که تهدیدات زلنسکی کمترین ارزش و اعتباری برای غرب ندارد و رئیس جمهور اوکراین عملا قربانی بازی وقیحانه و تحمیلی از سوی ناتو شده است.
آمریکا و اتحادیه اروپا از زمان آغاز جنگ اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ ده‌ها میلیارد دلار تسلیحات به کی‌یف ارسال کرده و به تدریج سلاح‌های سنگین‌تر و پیشرفته‌تری شامل تانک‌های جنگی اصلی، سامانه پدافند هوایی «پاتریوت» و موشک‌های دوربرد انگلیسی «سایه توفان» را در اختیار این کشور قرار داده‌اند.
آنها اوکراین را به کانونی از آتش تبدیل کرده‌اند، بدون آنکه در قبال سرنوشت آن در دوران جنگ و پس از آن مسئولیت و تعهدی بر عهده بگیرند.
اوکراینی‌ها تصور می‌کردند ناتو پس از وقوع جنگ، بر فراز کی‌یف منطقه پرواز ممنوع ایجاد خواهد کرد و اوکراین را نیز فورا به عضویت پیمان آتلانتیک شمالی و اتحادیه اروپا در خواهد آورد، اما چنین تصوری از ابتدا به طور کامل باطل بود.
به بیان دقیق‌تر؛ اوکراین قربانی معاملات پشت پرده آمریکا و اروپا شده و التماس‌ها و تهدیدات زلنسکی در خصوص لزوم عضویت کشورش در پیمان آتلانتیک شمالی تاکنون راه به جایی نبرده و از این پس هم نخواهد برد.
این بازی دو سر باخت بیش از هر چیز، معلول محاسبات راهبردی نادرست و پیش‌فرض‌های ایده‌آل‌گرایانه و پرهزینه مقامات اوکراینی نسبت به ماهیت ناتو است و هزینه این شکست حتی به مراتب سنگین‌تر از حد تصور ابتدایی رئیس جمهور اوکراین و همراهانش بوده است.
