خاطرات عمو موسی؛ وقتی اسیر عراقی برای پرسپولیسی‌ها کُری خواند

بزرگنمایی تصویر

عمو موسیِ پرسپولیسی از جمله چهره‌هایی است که در کنار حضور تاثیرگذار در فعالیت‌های انقلابی و بعد از آن هشت سال دفاع مقدس، عاشق ورزش و فوتبال است و این مسیر را راهی برای ترویج فرهنگ ایثار و شهادت می‌داند.

به گزارش خبرنگار ورزشی پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم؛ نام «موسی سلامت» برای اهالی فوتبال ناآشنا نیست او پای ثابت حضور در ورزشگاه است و کری‌خوانی‌هایش با طرفداران استقلال دیدنی است. کری‌خوانی‌هایی که همراه با احترام بوده و همیشه حرمت بزرگان و پیشکسوتان ورزش را نگه خواهد داشت. او ورزشگاه و زمین فوتبال را جایی برای ترویج فرهنگ ایثار و شهادت می‌داند و همیشه با عکس شهدا در کنار زمین و برای بازی تیم محبوبش حضور دارد.

در صحبت‌هایی این جانباز پرافتخار هشت سال دفاع مقدس، همیشه یاد شهدا وجود دارد و دنبال راهی است تا رشادت‌های همرزمانش را به نسل جدید انتقال دهد، همرزمانی که بهترین روزهای زندگی خود را با آنان سپری کرده است. اخلاق‌مدار است و از کری‌خوانی‌های امروزی گلایه دارد. او می‌گوید: حرمت‌ها باید حفظ شود و کری‌خوانی باید در فضای احترام باشد.

بر این باور است که استقلال نه تنها ۲ ستاره ندارد بلکه یک ستاره آن نیز قابل قبول نیست.

شرایط گفت وگو با عمو موسوی راحت نیست و این به خاطر، انفجاری است که سبب شده او شنوایی خود را تا حدود زیادی از دست بدهد. پرستار عمو موسی برای مصاحبه همیشه یاور خبرنگاران بوده و در این گفتگو نیز به خوبی این کار را انجام داد؛ پرستاری که استقلالی اما شیفته اخلاق این اسوه ایثار شده است.

در شرق تهران فعالیت انقلابی داشتم

من در محله شرق تهران و افسریه زندگی می‌کردم، از همان دوره جوانی شور انقلابی داشتم و بدون ترس اقدام به پخش اعلامیه و حتی نوارهای سخنرانی امام (ره) کردم. در روزهای منتهی به انقلاب فعالیت خود را به صورت آشکار شروع و حتی با ارتش و گارد شاهنشاهی درگیر شدم، هیچ ابایی از فعالیت انقلابی نداشتم و با سربند یا زهرا (س) وارد مبارزه می‌شدم. برای پیروزی انقلاب اسلامی من هم به سهم خود تلاش کردم. در خیابان نیروی هوایی بودم و با کارت پایان خدمتی که داشتم اسلحه گرفتم و مبارزه کردم.

کری‌خوانی به جبهه نشاط می‌داد

بعد از مبارزه انقلابی، تکلیف حضور در جبهه‌های جنگ بود که برای رفتن به آن هیچ تعللی نداشتم. در جبهه‌ها هم فضا بسیار دوستانه بود و کری‌خوانی فوتبالی نیز وجود داشت همه از استقلال و پرسپولیس حرف می‌زدند. فضا احترام‌آمیز بود و کری‌ها به سمت توهین یا تخریب نمی‌رفت. شاید بعد از سختی عملیات‌ها و جنگ، بحث فوتبالی سختی‌ها را آسان‌تر می‌کرد. دور هم جمع می‌شدیم و بحث فوتبالی بود و در برخی از مواقع هم با نام تیم‌های استقلال و پرسپولیس بازی می‌کردیم.

اسیر عراقی برای پرسپولیسی‌ها کری خواند

رزمندگان در زمان کری‌خوانی حرمت یکدیگر را نگه می‌داشتند، اما یک رزمنده که طرفدار تیم استقلال بود، برخی مواقع به سمت تخریب و کری‌خوانی تند می‌رفت و من مدتی با او قهر بودم تا اینکه یک روز از پشت سنگر، سر و صدایی بلند شد. بیرون رفتم دیدم شماری عراقی توسط این رزمنده اسیر شدند. وی اسیران را مجبور به کری‌خوانی برای پرسپولیسی‌ها کرد که موجب خنده همه نفرات حاضر در خط شد. بعد از آن با هم آشتی کردیم و مدت‌ها با هم دوست بودیم.

«هادی نوروزی» به خاطر عکس یک شهید پابرهنه در سرما راه رفت

در یکی از دیدارها کنار نیمکت پرسپولیس در ورزشگاه آزادی حضور داشتم و هوا بسیار سرد بود و عکس یکی از شهدا در دستم بود. «هادی نوروزی» تعویض شد و یک پتو را دور خودش پیچید. سرما غیر قابل تحمل بود و عکس از دستم افتاد. هادی به سمتم آمد دیدم کفش پاش نیست. در آن سرما و با پای برهنه هادی عکس آن شهید بزرگوار را بلند کرد بوسید و به من داد. این بسیار کار ارزشمندی بود. هادی با اخلاق بود و حتی پیراهنش را به من هدیه داد.

پیراهن کارلوس و فیگو را هم دارم

با بازیکنان زیادی از پرسپولیس در ارتباطم و نسل‌های مختلف را تجربه کردم. مرحوم هادی نوروزی و محسن بنگر پیراهن خودشان را به من دادند و مهدی طارمی نیز کفش طلایش را به من هدیه داد. این کارها بسیار ماندگار است. من از روبرتو کارلوس و لوییس فیگو هم پیراهن گرفتم. باشگاه فوتبال پرسپولیس برخی مواقع من را برای دیدارهای خارجی هم می‌برد. این اقدامات فرهنگی، در راستای زنده نگه داشتن یاد شهدا است و باید بیشتر تکرار شود. من نه تنها در زمین فوتبال بلکه در نماز جمعه و تجمعات فرهنگی هم با عکس شهدا حضور دارم و اقدام به انتشار فرهنگ ایثار و شهادت می‌کنم.

شهرآورد چهار تایی بهترین خاطره‌ام است 

بهترین شهرآوردی که نظاره‌گر آن بودم، دیداری بود که پرسپولیس با نتیجه چهار بر ۲ استقلال را شکست داد و محسن مسلمان گل چهار را زد و کریم باقری خوشحالی کرد هنوز آن صحنه را به یاد دارم و شیرین‌ترین شهرآورد من است. البته تمام باخت‌های پرسپولیس نیز برایم تلخ‌ است. ناراحتی من از باخت پرسپولیس به اطرافیان هم سرایت می‌کند و حتی پرستارم که استقلالی است تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

استقلال هیچ ستاره‌ای ندارد

استقلال ۲ ستاره را به نشان قهرمانی آسیا بر روی پیراهن دارد اما من آن را قبول ندارم، استقلال حتی یک ستاره را هم ندارد معلوم نیست آن زمان چگونه قهرمان شدند. اگر روزی برای تماشای دیدارهای استقلال به ورزشگاه دعوت شوم با پیراهن پرسپولیس خواهم رفت و کنار زمین هم کری می‌خوانم. به تمام پیشکسوتان استقلال احترام می‌گذارم اما کری‌خوانی جدا از این کار است. البته غیر ممکن است استقلالی‌ها من را برای تماشای بازی دعوت کنند. اگر هم دعوت کنند با عکس شهدا می‌روم تا گامی در زمینه ترویج فرهنگ ایثار و شهادت بردارم. من با این کار روحیه می‌گیرم و یکی از دلایل غلبه بر مشکلات در این شرایط امید به ترویج فرهنگ ایثار در ورزش و دیگر کنش‌های زندگی است.

یاد شهدا همیشه باید در کشور باشد

شهدا دینِ زیادی به گردن کشور و مردم ایران دارند و نباید به فراموشی سپرده شوند. رزمندگان و جانبازان اکنون یادگاران جبهه‌ها هستند و باید از آنان در جهت ترویج فرهنگ انقلابی و شهادت برای نسلِ جدید استفاده شود. نسل کنونی با قهرمانان واقعی باید آشنا شوند تا رسم و مرام  پهلوانی در کشور بیش پیش گسترش یابد. من به شخصه تمام تلاشم را برای این کار انجام خواهم داد تا سهمی در آشنایی نسل جدید با ایثارگران و شهدا داشته باشم.