چهارشنبه, ۲۰ فروردین ۱۴۰۴ / ۱۷:۵۰:۲۹
برلوسکنی یکی از پر زرق و برق‌ترین سیاستمداران ایتالیا بود که در سال ۲۰۱۷ علیرغم فعالیت حرفه‌ای آلوده به رسوایی‌های جنسی، اتهامات بی شمار در مورد فساد و محکومیت به تقلب مالیاتی، بازگشت به سیاست داشت. سیلویو برلوسکنی، نخست وزیر ۸۶ ساله اسبق ایتالیا درگذشت. به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم به نقل از […]
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم به نقل از فرارو؛ سیلویو برلوسکنی که اخیرا گزارش‌هایی درباره وخامت وضعیت سلامتش منتشر شد در بیمارستانی در شهر میلان ایتالیا درگذشت.
این سرمایه‌دار رسانه‌ای که بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۱ سه دولت ایتالیا را رهبری می‌کرد و حزب “فورزا ایتالیا” یکی از شرکای کوچک در ائتلاف حاکم فعلی است، مدتی بود که از سرطان خون رنج می‌برد.
بنابرگزارشی که روزنامه ی گاردین ارایه داده، برلوسکنی یکی از پر زرق و برق‌ترین سیاستمداران ایتالیا بود که در سال ۲۰۱۷ علیرغم فعالیت حرفه‌ای آلوده به رسوایی‌های جنسی، اتهامات بی شمار در مورد فساد و محکومیت به تقلب مالیاتی، بازگشت به سیاست داشت.
او در بهار امسال شش هفته را در بیمارستان سن رافائل میلان گذراند و تحت درمان برای عفونت ریوی مرتبط با لوسمی میلومونوسیتی مزمن قرار گرفت و سپس مجددا بستری شد.
برلوسکونی که در سال ۱۹۳۶ در میلان در خانواده‌ای متوسط به دنیا آمد، پیش از تأسیس Mediaset در دهه ۱۹۷۰ که بزرگترین شرکت رسانه‌ای تجاری ایتالیا بود، فعالیت تجاری خود را در توسعه املاک آغاز کرد. شرکت رسانه‌ای “مدیاست” در رابطه‌ای تنگاتنگ با رادیو و تلویزیون دولتی ایتالیا بود و بر عرصه رسانه‌ای این کشور احاطه کامل داشت. برلوسکنی در مقام نخست وزیر شخصا بسیاری از مدیران و مقامات ارشد رادیو و تلویزیون دولتی را منصوب می‌کرد.
شرکت مدیاست صاحب چندین کانال تلویزیونی و بخش قابل توجهی از بازار تلویزیون ایتالیا است. برلوسکنی همچنین مالکیت چندین شبکه و شرکت دیگر تولیدات و تبلیغات تلویزیونی شامل دو شبکه در اسپانیا را نیز در اختیار داشت.
او همچنین بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۲۰۱۷ مالک باشگاه فوتبال آث میلان بود.
برلوسکنی در سال ۱۹۹۰ ؛ کاپ قهرمانی اروپا با آث میلان همراه با رودگولیت، ریکارد و فان‌باستن
فورزا ایتالیا در سال ۱۹۹۳ تاسیس شد. یک سال بعد، برلوسکنی اولین نخست‌وزیری بود که بدون داشتن یک پست دولتی انتخاب شد و دومین دوره نخست وزیری او بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶، طولانی‌ترین دوره‌ای است که هر رهبر ایتالیایی از جنگ جهانی دوم خدمت کرده است.
او در سال ۲۰۰۸ به قدرت بازگشت، اما در سال ۲۰۱۱ در بحبوحه بحران بدهی حاد مجبور به استعفا شد. برلوسکنی در اواخر سال ۲۰۱۲ به اتهام کلاهبرداری مالیاتی محکوم شد و به همین دلیل محکومیت یک ساله خود را با انجام خدمات اجتماعی پاره وقت در یک خانه مسکونی در میلان گذراند. ممنوعیت او برای نامزدی به موقع برای انتخابات عمومی در سال ۲۰۱۸ برداشته شد، زمانی که فورزا ایتالیا در ائتلاف با حزب “لیگ” و “برادران ایتالیا” شرکت کرد، اما ۴۰ درصد مورد نیاز برای حکمرانی را به دست نیاورد.
در سال ۲۰۱۹، برلوسکنی یک کرسی در پارلمان اروپا به دست آورد و در انتخابات عمومی در اکتبر ۲۰۲۲، حزب او در ائتلافی به رهبری برادران ایتالیا “جورجیا ملونی” (نخست وزیر حال حاضر ایتالیا) به قدرت بازگشت. برلوسکونی نیز به عنوان سناتور انتخاب شد.
برلوسکونی با نام مستعار Il Cavaliere (شوالیه)، اغلب در سیاست ایتالیا به عنوان “پادشاه ساز” شناخته می‌شد. در سال ۲۰۱۶، او برای تعویض دریچه آئورت معیوب تحت عمل جراحی قرار گرفت و در سپتامبر ۲۰۲۰ با کووید در بیمارستان بستری شد. او عوارض طولانی مدت مربوط به ویروس داشت، تجربه‌ای که او آن را “بدترین تجربه زندگی”اش توصیف کرد.
او دو بار ازدواج کرد و به مدت هفت سال با فرانچسکا پاسکال ۳۷ ساله رابطه داشت. پس از آن با مارتا فاسینای ۳۳ ساله، نماینده مجلس فورزا ایتالیا که در مارس ۲۰۲۲ یک “ازدواج نمادین” با او داشت، ارتباط برقرار کرد. از او پنج فرزند باقی مانده است.
