در آستانه ورود به سال ۱۴۰۱ و آغاز قرن پانزدهم هجری شمسی، منطقه و جهان شاهد تحولاتی بود. بهطور مشخص سه رویداد مذاکرات وین، تهاجم نظامی روسیه به اوکراین و پیامدهای آن و در نهایت تعمیق روابط اسرائیل با کشورهای عربی و حضور در مرزهای جنوبی ایران، با وجود ماهیتهای بهظاهر متفاوت، به نحوی انکارنشدنی […]
۱- دستیابی هرچه سریعتر به مذاکرات هستهای و آزادسازی ظرفیتهای کشور. هر روز تأخیر در این مهم، علاوه بر زیان اقتصادی، در حکم ازدستدادن فرصتهای سیاسی است.
۲- تغییر رویکرد و نگاه به آمریکا از ستیزهجویی مطلق به «تعامل توأم با رقابت». شرایط ناشی از جنگ اوکراین و تغییرات وسیع در مناسبات بینالمللی فرصت مناسبی برای این کار است.
۳- استفاده از فرصت جنگ اوکراین و نقشآفرینی در دیپلماسی انرژی. سابقه تلاش اروپا برای نجات برجام در دوره ترامپ نشان داد در فضای متشنج روابط ایران و آمریکا، فرصت استفاده از نیاز شدید اروپا به انرژی ایران نیز از دست خواهد رفت.
۴- دیپلماسی آرامشبخشی و ثبات بادوام در منطقه. عربستان خواهان خروج آبرومندانه از بحران یمن است و به خوبی میداند تحقق این مهم در گرو همکاری با ایران است و بدون کمک ایران، حوثیها قادر به ادامه جنگ نخواهند بود. توافقی متضمن سهم حوثیها در ترکیب سیاسی و آینده آن کشور از یک سو و رفع دغدغههای امنیتی ایران ازجمله مهار و کنترل نقشآفرینی اسرائیل میتواند مابازای خلاصی سعودی از بحران باشد.