شنبه, ۲۵ اسفند ۱۴۰۳ / ۱۱:۱۷:۱۴
در طول ۱۷ سال، قدرت خرید دستمزد کارگران از یک سکه تمام بهار آزادی به نصف ربع سکه سقوط کرده است. یعنی یک سقوط هشت برابری…. به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم به نقل از ایلنا؛ ۲۱ اسفند، نشست شورایعالی کار بدون نتیجه خاتمه یافت؛ اعضای این شورا اعلام کردند که رقم سبد معیشت […]
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم به نقل از ایلنا؛ ۲۱ اسفند، نشست شورایعالی کار بدون نتیجه خاتمه یافت؛ اعضای این شورا اعلام کردند که رقم سبد معیشت همان ۲۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است….. رقمی که در خوشبینانه‌ترین حالت، نصف هزینه‌های زندگی در یک ماه هم نیست، مخصوصاً اگر در یک شهر متوسط یا بزرگ مستاجر باشی یا فرزند محصل در خانه داشته باشی…..
در این میان، تاکید وزیر کار احتمالاً با هدف فرافکنی، بر «نرخ تورم» است. او بارها تاکید کرده که دستمزد ۱۴۰۴ متناسب با نرخ تورم تعیین می‌شود؛ برای نمونه، ۲۱ اسفندماه، احمد میدری اعلام کرد « تعیین حداقل مزد ۱۴۰۴ نزدیک نرخ تورم خواهد بود و نرخ تورم را هم باید مرکز آمار ایران اعلام کند» و براساس گزارش مرکز آمار، تورم دوازده ماهه منتهی به بهمن ۱۴۰۳، رقم ۳۲.۹ درصد اعلام شده است!
در شرایطی که کف هزینه‌های زندگی خانواده‌ها ۵۰ میلیون تومان است، تاکید بر افزایش مزد مبتنی بر نرخ تورم در محدوده‌ی ۳۰ درصدی، کمال بی‌عدالتی‌ست. این رویکرد یعنی سبد هزینه‌های زندگی و بند دوم ماده ۴۱ قانون کار و عقب‌ماندگی شدید دستمزد از هزینه، پشت درهای بسته‌ی شورایعالی کار جا مانده است؛ ما چندان صدای مخالفی از این شورا نمی‌شنویم؛ هیچ یک از اعضا نمی‌گویند که افزایش دستمزد براساس تورم وقتی معنا دارد که اولاً دستمزد در طول سالیان همپای تورم رشد کرده باشد و حالا آخرین تورم به آن افزوده شود و دوماً نرخ تورم، واقعی باشد نه فورمالیته و صوری….
در هر حال، به نظر می‌رسد نظر شورایعالی کار و شخص وزیر کار، افزایش مزد در محدوده‌ی همان ۳۰ درصد است و تمام…..
اما سقوط تاریخی دستمزد، همان سقوطی که در شورایعالی کار نادیده گرفته می‌شود، تا چه اندازه جدی‌ست؟
«کمتر از بیست سال قبل، دستمزد کارگر بیش از یک سکه طلا بود؛ با پایه مزد می‌شد یک سکه خرید» نادر مرادی فعال کارگری به قیاس قدرت خرید دستمزد ۱۳۸۶ و امروز اشاره می‌کند؛ در سال ۱۳۸۶، حداقل مزد کارگران معادل ۱۸۳ هزار تومان (روزانه معادل ۶۱ هزار ریال) تعیین شده بود که با احتساب حق اولاد (حداکثر برای دو اولاد)، حق مسکن و بن خواربار، دریافتی کارگران به ۲۳۶ هزار تومان می‌رسید.
سال ۱۳۸۶ هر کارگر حداقل‌بگیر با چاشنی تمام ملحقات و مزایا، نهایتاً ۲۳۶ هزار تومان دریافتی ماهانه داشته است. در آن زمان، همان پایه مزد ۱۸۳ هزار تومانی از قیمت یک سکه طلا بیشتر بود! در سال ۸۶، سکه بهار آزادی طرح قدیم ۱۷۲ هزار تومان و سکه بهار آزادی طرح جدید ۱۵۱ هزار تومان قیمت داشت.
