شنبه, ۲۵ مرداد ۱۴۰۴ / ۲۰:۱۳:۱۲
اکنون پیش‌روی ناتو موضوعات پرالتهابی در مقابله با روسیه قرار دارد. روسیه‌ای که پس از گسترش ناتو در مرزهای شرقی این کشور برای حمایت از امنیت ملی خود وارد جنگ در اوکراین شده است. افزون بر این، تنش رو به افزایش میان چین و آمریکا در خصوص تایوان و دریای جنوبی چین قرار دارد به […]
اکنون پیش‌روی ناتو موضوعات پرالتهابی در مقابله با روسیه قرار دارد. روسیه‌ای که پس از گسترش ناتو در مرزهای شرقی این کشور برای حمایت از امنیت ملی خود وارد جنگ در اوکراین شده است. افزون بر این، تنش رو به افزایش میان چین و آمریکا در خصوص تایوان و دریای جنوبی چین قرار دارد به طوری که رقابت میان دو کشور به مرحله رویارویی بر سر دستیابی به نفوذ و نقش در منطقه شرق آسیا و اقیانوس آرام منتقل شده است.
در چارچوب تشدید درگیری و تکمیل محاصره روسیه، ناتو بر گسترش دامنه خود از طریق تلاش برای ملحق کردن سوئد و فنلاند پافشاری دارد؛ اما این مسئله همچنان با مخالفت ترکیه روبه رو است.
ائتلاف ناتو در واقع درگیر نبرد تثبیت آمریکا بر قله نظام بین المللی و مخالفت با وجود شریک برای این کشور است تا آمریکا به تنهایی بر عرصه بین المللی سیطره داشته باشد و مانع ادامه صعود روسیه و چین یا هر قدرت بین المللی دیگر شود و این کار را از طریق تشدید درگیری با اعمال فشار نظامی و اقتصادی انجام می‌دهد.
برای محقق ساختن این هدف ائتلاف ناتو در چارچوب این رویارویی جدید، راهبرد جدیدی را به جای راهبرد سال ۲۰۱۰ اتخاذ می‌کند. راهبردی که بتواند با چالش‌های امنیتی ناشی از تهدید روسیه و چین مقابله کند. در این راهبرد جدید روسیه به عنوان تهدید امنیتی (نه شریک مانند گذشته) و صعود چین نیز چالشی برای منافع، امنیت و ارزش‌های این ائتلاف معرفی خواهد شد.
این امر بدان معناست که این رویارویی میان غرب – در چارچوب ائتلاف ناتو – و روسیه و چین علنی شده و درهای روندهای سیاسی و دیپلماتیک میان دو طرف به نفع تشدید درگیری در حال بسته شدن است. چه بسا دعوت از سران کره جنوبی، ژاپن و استرالیا به عنوان مهمانان این نشست نشانه شدت افزایش دامنه درگیری است.
منبع: الخلیج
