درایت پلیس برای بازگرداندن چراغ به حالت اول، مرهمی بر زخم برجای مانده از فقر و تنگنای پدربزرگ…!

پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم گزارش می دهد: مطلب حاضر به شرح حال پیرمرد ۸۰ ساله ی دستمال فروشی اشاره می کند که در روزهای معمول زندگی با حضور یکی از تقاطع های شهر رشت (در سه راه معلم به سعدی یعنی در حوالی استانداری گیلان)، دستمال می فروخته تا شاید بتواند تن خسته ی […]

بزرگنمایی تصویر

پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم گزارش می دهد: مطلب حاضر به شرح حال پیرمرد ۸۰ ساله ی دستمال فروشی اشاره می کند که در روزهای معمول زندگی با حضور یکی از تقاطع های شهر رشت (در سه راه معلم به سعدی یعنی در حوالی استانداری گیلان)، دستمال می فروخته تا شاید بتواند تن خسته ی خود را برای پاسخگویی اجباری به هزینه ی زندگی و اجاره ی منزل به تکاپو وادارد…!

ماجرای پیرمرد داستان ما زمانی بغرنج می شود که در تعطیلات نوروز و بدلیل خلوت شدن خیابانها، پلیس چراغ قرمز و سبز سر این سه راه را به چشمک زن تبدیل می کند تا تردد خودروها به سهولت و در بستر صرفه جویی از زمان انجام پذیرد! غافل از اینکه این ابتکار باعث نان فردی می شود که در سن ۸۰ سالگی بدلیل فقر و نیاز و گویا برای تامین مایحتاج زندگی و اجاره ی منزل خود که ماهی یک میلیون تومان عنوان شده مجبور به فروش دستمال کاغذی سر سه راه خیابان معلم به سعدی ست.

پیرمرد باغیرت داستان ما با این تغییر تاکتیک پلیس راهنمایی و رانندگی به مدت ۱۵ روز بی کار که چه عرض کنم، بی نان می شود. از کسب درآمد روزانه باز می ماند و اجاره ی منزل او به تعویق می افتد. پیرمرد نالان و گریان به گلایه و ضجه می پردازد و از اثرات ناشی از تصمیم پلیس راهور مبنی بر تغییر حالت چراغ قرمز محل کسب خود غمگین و دل نگران می شود. ماجرا در فضای مجازی و رسانه ها انعکاس می یابد تا اینکه پلیس راهور گیلان از موضوع آگاهی یافته و تصمیم می گیرد چراغ سه راه مذکور را به حالت قبلی بازگرداند. بازگشتی که خود می تواند زمینه ساز بازگرداندن شرایط معیشت این پیرمرد ضعیف اما سخت کوش و بااراده به حالت قابل تحمل پیشین تعبیر شود.

این موضوع جدای از بازخوردهای احساسی و واکنشهای انسانی مرتبط با خود، پیامهای زیادی با خود بدنبال دارد که غور در هر یک از آنها می تواند برای ذهنهای جستجو گر جامعه ی ما پند آموز باشد:

– اینکه عملکرد پلیس برای دستگیری غیر مستقیم از این پیرمرد درمانده با هر هدف و نیتی که باشد، مورد اقبال افکار عمومی واقع شده و حتی برخی را به ستایش واداشته است.

– چرا شرایط جامعه ی ما باید به گونه ایی باشد که پلیس برای لحاظ شرایط معیشتی فردی مستضعف مجبور باشد برنامه ی ترافیکی خود را تغییر دهد و مشکلات فردی پیرمرد را بسوی شهروندان در تردد سرریز نماید؟

– متولی رسیدگی به امور معیشتی اقشار آسیب پذیر کیست؟ پلیس یا سازمانهای حماتی و در نهایت اداره کنندگان جامعه؟

– چکار کرده ایم که هر روز شاهد بروز انواع ناهنجاری ها یا اتفاقات متاثر کننده ی ناشی از فقر و فلاکت برخی از شهروندان و هم وطنانمان هستیم و خود نیز با غرق در مشکلات روزمره از دستگیری شایسته و بایسته ی نیازمندان عاجزیم؟

– تا کی باید شاهد چنین صحنه هایی در جامعه ی ایرانی باشیم؟ چگونه باید با بهره گیری از فرصتهای عدیده ی این کشور به ماجراهای متاثر کننده و خرد کننده پایان داد؟

بیاییم با کمی تامل و تعمق و دست در دست یکدیگر ، همت بخرج داده و در بستر تجلی یک مشارکت و وفاق همگانی جامعه ی امروز ایران را از هرگونه بلا، فلاکت ، فقر و عقب ماندگی برهانیم…!

به امید داشتن جامعه ای بالنده در بستر تحقق عدالت و کرامت انسانی

سکینه کلاچاهی ثابت ، پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم – رشت

انتهای پیام/.

برچسب های :

#پلیس و پیرمرد دستمال فروش