استاندار جان چرا خبرنگاران مظلوم و بدون مزد و مواجب را در روز خبرنگار دلسرد و ناامید کردید ؛ دلنوشته ایی از سید اکبر خوشحال

بزرگنمایی تصویر

۱۷ مرداد مصادف با روز خبرنگار است. روزی که صارمی عزیز خبرنگار جمهوری اسلامی ایران در افغانستان مظلومانه و غریبانه در محل غربت به شهادت رسید. البته باید همه روز را روز خبرنگار دانست اما در ۱۷ مرداد لازم و ضروریست یاد شهید صارمی و دیگر شهدای خبرنگار را که به درجه شهادت رسیدند گرامی داشت و از پیشکسوتان اهل قلم به نحو احسن تجلیل و قدردانی شود و البته من خبرنگار معتقدم که اطلاع‌رسانی یکی از اساسی‌ترین مأموریت‌های خبرنگار است و هیچگاه خبرنگار حرفه‌ای نباید خبرهای کلیشه‌ای که از سوی ادارات مختلف دسته‌بندی می‌شود و می خواهند  به خورد مردم بدهند  نباید همکاری کنند باید خود آستین همت بالا بزند پیگیر خبر باشد تا با تولید خبر و اطلاع‌رسانی شفاف در جهت اعتماد مردم فهیم خبررسانی کند. پس همه خبرنگاران باید در کنار مردم باشند و با ایجاد اعتماد بتوانند پایگاه مردمی خود را همیشه حفظ کنند. آری امسال هم نظیر سالهای گذشته تعدادی از ادارات با برگزاری مراسمی از خبرنگاران زحمتکش گیلان تجلیل بعمل آوردند متأسفانه بسیار مظلومانه بوده این در شرایطی است که در زمان استانداران سابق برگزاری مراسم تجلیل از خبرنگاران در ادارات بسیار پررنگ بوده دلیلش هم تأکید زیادی بود که استانداران سابق در برگزاری مراسم تجلیل از خبرنگار بوده حتی به یاد دارم که آقایان سلطانی‌فر – طاهایی و سالاری در جلسه شورای اداری به همه مدیران تأکید داشتند تا در برگزاری مراسم تجلیل از خبرنگار دقت زیاد داشته باشند. یعنی باید پررنگ و باجاذبه فراوانی برگزار شود و حتی مدیران موظفند از مراسم تجلیل عکس یا فیلمی تهیه کنند تا به نظر استاندار سابق گیلان برسانند. اما امسال برعکس سالهای گذشته وقتی مدیران ادارات متوجه شدند که شخص اول استان در برگزاری مراسم تجلیل از روز خبرنگار دقت یا توجه یا تمایلی از خود نشان نداده است متأسفانه روش استاندار بومی را الگوی خود قرار دادند و از برگزاری مراسم تجلیل خبرنگار خودداری کردند. به هر حال از عملکرد عباسی استاندار گیلان بسیار ناامید و دلسرد شدیم و با خود گفتم آیا این مدیر بومی خواسته نشان دهد و بگوید که دیگر نیازی  به تجلیل از خبرنگاران ندارد این در شرایطی است که انصافاً خبرنگاران مظلوم و زحمتکش ما از قشر آسیب‌‌پذیر و محروم جامعه تلقی می‌شوند. البته محروم  نه از دانش و بینش بلکه از امکانات مالی و شغلی چون اکثریت خبرنگاران عزیز ما درآمد ثابت ندارند یعنی از جایی حقوق نمی‌گیرند و حتی بیمه هم نیستند. یعنی امنیت شغلی ندارند و از طرفی از جانب بسیاری از افراد ذی‌نفوذ هم ممکن است مورد تهدید واقع شوند و بارها شنیده‌ایم به حق یا ناحق خبرنگاری به دادگاه فراخوان می‌شوند و باید پاسخگوی تحلیل و خبرهایشان باشند و با این اوضاع و احوال خبرنگاران بی‌مزد و مواجب ما حال  روز خوبی ندارند صرفاً برای انعکاس دردهای جامعه در جهت مردم عزیز در تلاشند. البته من خبرنگار بعداز ۲۵ سال سابقه کاری در امر اطلاع‌رسانی فعالیت مستمر دارم و همیشه برای استقلال قلم خود و برای حفظ موقعیت حق نقد و چالش را از عملکرد مسئولانی که باید پاسخگوی مطالبات مردمی باشد. از پذیرای هدایا و لوح تقدیر کیلویی علی‌الخصوص مدیرانی که باید مورد انتقاد  قرار گیرند دوری می‌کنم و به جایش برای امنیت شغلی خود و حفظ پایگاه مردمی برنامه‌ریزی اساسی دارم تا همچون گذشته توانایی بیان محرومیت‌ها و نقد از مسئولان را در دستور کار داشته باشم. آری جا دارد تا از شخص استاندار سوال کنم آیا با اینگونه برخوردهای دلسردکننده مقام و منزلت جامعه مطبوعاتی سیر نزولی دارد یا صعودی. از طرفی شاید عباسی استاندار بومی گیلان خواست نشان دهد که می‌خواهد از این دست و دل‌ بازیها خودداری کند یا اینکه خواست بگوید که دیگر نیازی به تجلیل از روز خبرنگار ندارد. به هر حال جا دارد تا از مهندس طاهایی استاندار سابق گیلانی یادی کنیم چون این مدیر لایق و فرهنگی همیشه در جلسات اداری و سفرهای شهرستانی به همه مدیران دستگاهها در زمینه ایجاد ارتباط نزدیک با اهل قلم را تأکید فراوانی داشت خوشبختانه هنوز هم در محافل مردمی خصوصاً اهل مطبوعات از طاهایی به نیکی یاد می‌کنند.

آری استاندار جان چندین سال است که شما مدیر بومی بعنوان والی استان انتخاب شدید خوب بخاطر دارم که اکثر مردم گیلان از خبر معرفی شما بعنوان استاندار گیلان خوشحال بودند و به خود چنین نوید می‌دادند که دوران نارسائی‌ها و گرانی و بیکاری علی‌الخصوص بی‌توجهی‌ها به مردم عزیز گیلان به پایان رسیبده است و حتی گیلان دوران محرومیت خود را به کاردانی شما که مدتی هم در رأس وزارتخانه حضور داشتید سپری خواهد کرد و از این پس می‌توانند نظیر سایر استانها سری بین سرها بلند کنند و همچنان به این باور رسیده بودیم که مدیری بومی و دلسوز و با تجربه و قدرتمند بعنوان استاندار گیلان می‌تواند با ارتباطات بالایی که در مرکز دارد هوادار مردم فهیم گیلان باشد. اما در اولین جلسه مطبوعاتی من خبرنگار به گوشه‌ای از مشکلات و نارسائی‌های استان اشاره داشتم خصوصاً به پروژه‌های نیمه‌تمام و رها شده نظیر  پروژه سایت نفتی در شهرستان رودسر را مطرح کردم متأسفانه شما بعنوان استاندار گیلان در پاسخ اشاره داشتید که من تهران مأموریت پیدا کردم که من هم گفتم شما بعنوان وزیر معرفی شدید و قدرت بیشتری داشتید چرا پیگیر پروژه مهم نشدید. بالاخره پاسخ قانع‌کننده ارائه ندادید اما همچنان در انتظار پاسخ شما هستیم چون شما نماینده مردم رودسر در مجلس هم  بودید. نباید پروژه‌هایی که هزینه‌های سنگین در بر داشته رها شود. از طرفی زباله مردم گیلان علی‌الخصوص کشاورزان مظلوم روستای سراوان را محاصره کرده است و حتی کار بجایی رسیده که حیوانات  به بیماری  دچار شده‌اند. واقعاً مردم نگران هستند و از طرفی دیگر کشاورزان عزیز زحمتکش روزگار خوبی ندارند. هنوز برنج سال گذشته را نتوانستند در بازار بفروشند گرانی بیداد می کند. چای ما در حال نابودی است. چرا شما بعنوان والی استان از ورود بی‌رویه برنج جلوگیری نکرده‌اید؛ اگر اقدامی نموده‌اید چرا به مردم اطلاع‌رسانی نمی‌کنید. متأسفانه شخصی بنام صالح محمدی در رأس جهاد کشاورزی گیلان انتخاب کرده‌اید که دسترسی به ایشان هم تبدیل به افسانه شده است. استاندار جان مردم ما حوصله بخرج می‌دهند. یعنی دندان روی جگر گذاشته‌اند و در مقابل کوهی از مشکلات صدایشان در نیامده و این نشان شجاعت مردم عزیز گیلان است. البته بخود حق می‌دهم تا بعنوان یک خبرنگار در زمینه نارسائی ها و گرفتاری‌های مردم پل ارتباطی باشم. اما متأسفانه شما هم در دسترس نیستید. هر قدر تلاش داریم تا حداقل سالی یکبار شما را ملاقات کنیم باز هم امکانپذیر نیست. دلمان خوش بود که حتماً‌ روز خبرنگار شما را می‌بینیم متأسفانه باز بخت یاری نکرد. حتی در هفته خبرنگار هم از دست شما ناامید و دلسرد شدیم. البته جهت اطلاع شما باید عرض کنم وقتی شما از برگزاری مراسم تجلیل خبرنگار خودداری کردید تعداد زیادی از مدیران ادارات هم از شما الگو گرفتند از برگزاری مراسم تجلیل روز خبرنگار خودداری کردند. البته لازم و ضروریست جهت اطلاع شما عرض کنم که مدیرانی نظیر استاندارد – اوقاف – آب  فاضلاب – سازمان آب – جهاد کشاورزی – شیلات – بندر – گمرک – سازمان بازرسی – دادگستری – تعزیرات – اداره کل زندانها – اداره ثبت – مخابرات – بانک ملی – صادرات – ملت – پست  بانک – کمیته امداد – بهزیستی – سازمان چای – ارشاد – هلال احمر  – محیط زیست – میراث فرهنگی  – ورزش و جوانان  – پایانه و راهداری – مسکن و شهرسازی و خیلی از ادارات دیگر که در حوصله نمی ‌گنجد  البته باید عنوان کنم که تعددای نیز بصورت دست چین از خبرنگار تجلیل کردند. جا دارد جنابعالی آستین همت بالا زنید و به همه مدیرانی که در برگزاری مراسم تجلیل از روز خبرنگار خودداری کردند بحضور خواسته و دلایل عدم علاقمندی به اهل قلم را جویا شوید. چون اتوبان دو طرفه است در طول سال از زحمات بی‌دریغ این عزیزان استفاده  می‌شود. اما سالی یک روز حاضر نیستند از زحمات‌شان حق‌شناسی بعمل آورند. قابل ذکرست مردم ما هم حق دارند. باید در جریان عملکرد خدمتگزاران خود قرار گیرند. امیدوارم هر چه زودتر جلسه‌ای برگزار کنید تا اقدامات شما را در جهت رفع معضل زباله سراوان – و مشکلات کشاورزی – بیکاری – گرانی و موارد دیگر که باید حضوری مطرح  شود را مورد پیگیری قرار دهیم و بموقع اطلاع‌رسانی کنیم تا شاید مردم عزیز ما را بتوانیم از نگرانی‌های موجود نجات دهیم. «ان شاالله»