به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم؛ در یادداشت هفته گذشته نوشتیم که چگونه رژیم صهیونیستی با چراغ سبز آمریکا بدون هیچ رادع و مانعی و به شکلی وحشیانه و لجام گسیخته به هر سو می تازد، کشتار می کند و با استفاده از شرایط کنونی منطقه ای و بین المللی، برای ایجاد “اسرائیل بزرگ، از نیل تا فرات” حتی برنامه هائی برای تجاوز به چند کشور عربی نیز دارد
هر چند نشانه های مهمی در دخالت رژیم صهیونیستی در مورد مصر و صحرای سینا آشکار شده بود که جا داشت بدان پرداخته شود؛ اما تحول مهمی، هفته گذشته، در جریان ملاقات بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی با دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا، در کاخ سفید واشینگتن رخ داد که از هر نظر قابل تامل و تحلیل می نماید.
دوشنبه گذشته، ترامپ از نتانیاهو برای سفر به واشینگتن دعوت کرد. نتانیاهو که سابقه بخشش های سخاوتمندانه ترامپ را در ذهن خود داشت با خوشحالی همراه همسرش به آمریکا رفت. ترامپ در دور نخست ریاست جمهوری اش، رسما با انتقال پایتخت رژیم از تل آویو به قدس اشغالی موافقت کرده و بلندی های اشغالی جولان و کرانه باختری را هم به رژیم بخشیده بود.
نتانیاهوبا این ذهنیت خود را برای دریافت جوائز جدیدی آماده می کرد واز آنجا که ترامپ برای کالاهای اسرائیل نیز مانند دیگر کشورها، تعرفه گمرکی قرار داده بود، نتانیاهو مطمئن بود که موافقت ترامپ برای حذف تعرفه گمرکی از صادرات اسرائیل را خواهد گرفت. اما آنچه در ملاقات این دو در دفتر بیضی شکل کاخ سفید در برابر انبوهی از خبرنگاران رخ داد چیز دیگری بود. ترامپ با لحنی آمرانه و تحقیر آمیز به نتانیاهو اطلاع داد که تصمیم گرفته است با ایران وارد گفتگو و تعامل بشود و اسرائیل در این مورد نباید دخالت کند. وی همچنین به نتانیاهو دستور داد که جنگ غزه را سریعا متوقف و نسبت به آزادی اُسرا اقدام نماید.
وی حتی فرصت سخن گفتن به نتانیاهو نداد و بدون خداحافظی جلسه را ترک کرد تا نتانیاهو سرافکنده از کاخ سفید خارج شده و بدون هیچ دستاوردی به خانه برگردد. آیا این رفتار بدین معنی است که آمریکا برای نخستین بار می خواهد یک سیاست مستقل بر اساس منافع آمریکا و نه منافع اسرائیل ، در خاورمیانه ایفا کند؟ می دانیم که رژیم صهیونیستی نه فقط بزرگترین مانع بر سر راه سیاستمداران آمریکائی برای مذاکره با ایران بوده بلکه آنها را پیوسته برای حمله نظامی به ایران تشویق و تحریک می کرده است.
همچنین در گذشته در بحث و گفتگو با پژوهشگران آمریکائی به این نقطه می رسیدیم که تا زمانی که سیاست خاورمیانه ای آمریکا صرفا بر اساس منافع اسرائیل است هیچ زمینه مشترکی برای گفتگو و همکاری احتمالی وجود نخواهد داشت. آیا این رفتار ترامپ در آستانه مذاکرات با ایران در عُمان پیامی برای مسئولان در جمهوری اسلامی است؟ و مهمتر اینکه آیا این سیاست شخص ترامپ و موقتی است یا در آینده نیز ادامه خواهد یافت؟
و آیا مراکز قدرت صهیونیستی در داخل آمریکا مانند کنگره و دولت عمیق تسلیم این سیاست خواهند شد یا به راه های مختلف دربرابر آن خواهند ایستاد؟پاسخ همه این سؤالات در آینده مشخص خواهد شد. اما در مورد دستور ترامپ برای پایان دادن به جنگ در غزه هنوز هیچ نشانه ای از توقف عملیات وحشیانه ارتش صهیونیستی به چشم نمی خورد.
ارتش اشغالگر همچنان به بمباران و کشتار مردم بی پناه درنوار غزه ادامه می دهد ومهمتر اینکه در روزهای اخیربا ایجاد محور جدیدی به نام “موراگ” به موازات محور فیلادلفی، منطقه رفح در جنوب غزه را از شهر خانیونس جدا کرده و این در ادامه سیاست خالی کردن نوار غزه از جمعیت و کوچاندن سکنه به خارج است. البته گزارش هائی مبنی بر وجود یک طرح مشترک آمریکائی مصری قطری به منظور ایجاد یک آتش بس دراز مدت و مبادله اُسرا و آغاز مذاکرات در قاهره وجود دارد هرچند نتانیاهو تاکید کرده که با هیچ آتش بسی که به بازسازی قدرت حماس بیانجامد موافقت نخواهد کرد.
سرانجام اکثر تحلیلگران معتقدند که علت همه این تحولات این است که دونالد ترامپ قصد دارد در آینده نزدیک به این منطقه سفر کند تا با جیب پُر برگردد. او از یک سو به بازار بکر ایران برای سرمایه گذاری چشم دوخته است و اگر در دور اول ریاست جمهوری اش در سفر به عربستان سعودی ۴۶۰ میلیارد دلار دریافت کرد این بار رقم تریلیون یعنی هزار میلیارد را در ذهن خود دارد و تلاش می کند در زمان انجام این سفر، منطقه کاملا آرام باشد.
