آیا حملات تند و مداوم نماینده ی رودسر و املش به استاندار برای مردم این شهرستان مانع است یا نافع…؟!

بزرگنمایی تصویر

حجت الاسلام والمسلمین محمد صفری ملک میان ، نماینده ی مردم نجیب و محترم شهرستانهای رودسر و املش در مجلس شورای اسلامی اخیرا مطلبی را با مضمون زیر در حساب کاربری تلگرامی خویش منتشر کرده که به نوعی ادامه ی سلسله انتقادات تند ایشان نسبت به نماینده ی عالی دولت در گیلان است. ابتدا مضمون این پیام را نقل نموده و پس از آن در راستای تنویر افکار عمومی مواردی را از سر خیرخواهی و دلسوزی طرح می نمایم.

« صفری حل مشکلات آبی مردم را از اولویت‌های دولت خواند و افزود کسی که در استان نشسته راحت می گوید مردم منطقه رحیم‌آباد مشکل آب ندارند درد مردم را نفهمیده در حالیکه مردم این منطقه چون نجیب و کم توقع هستند تا امروز با کمبود آب ساختند در حالی که قطعاً از حیث آب در مضیقه هستند و در برخی نقاط مردم تا ده روز هم قطعی آب دارد. وی با اشاره به اینکه مردم منطقه به حداقلها قانع هستند گفت: مردم از اجرای پروژه سد پلرود دچار خسارت‌هایی شده اند برای جلب رضایت نیاز است یک سری خدمات عمرانی مانند شن ریزی کوچه ها و آسفالت برای آنها ارائه شود.»

همانطوریکه ملاحظه می کنید در سطر نخست مرقومه ی جناب آقای صفری استاندار این استان به نفهمی متهم شده است چرا که با تمسک بر مشکلات آب شرب مردم رحیم آباد عنوان کرده : آن کسی که دراستان نشسته مشکلات مردم را نمیفهمد؟؟!!!

نگارنده از نماینده ی محترم شهرستانهای املش و رودسر چند سئوال دارد:

1. نماینده ایی که استاندار را نفهم خطاب می کند، چگونه می تواند انتظار مساعدت و همکاری بین حوزه ی اجرایی و تقنینی برای ارایه ی خدمت صادقانه به مردم داشته باشد…؟ به عبارتی اگر خود حاج آقا صفری بجای استاندار بود، با این رویه ی تهاجمی نماینده ی مربوطه می توانست روحیه ی همکاری خود را حفظ نماید…؟
2. از زمان روی کار آمدن دولت سیزدهم و انتصاب جناب آقای دکتر اسدالله عباسی به عنوان استاندار گیلان ، آقای صفری ملک میان در چند نشست استانداری یا نشست اختصاصی با استاندار مشارکت داشته و در راستای احقاق حقوق مردم حوزه ی انتخابیه ی خود چانه زنی یا تلاش کرده است…؟
3. آیا جناب آقای صفری ، نماینده ی محترم مردم رودسر و املش در مجلس شورای اسلامی تاکنون به این اندیشیده که برای دفاع از حقوق مردم باید مصلحت شخصی را قربانی عدالت اجتماعی کرد تا با ارایه ی نمادی از یک روحانی خدمتگذار، همچون نماینده ایی دلسوز و پیگیر این توانایی را در خود تقویت کند که حق مردم را حتی از مخالفان نظری خود نیز بازستانده و در بستر تقوا و خویشتن داری ، رضایت خلق را که به نوعی تداوم رضایت الهی ست در حوزه ی عمل تجلی نماید…؟
4. آیا حجت الاسلام والمسلمین صفری ملک میان به عنوان نماینده ی مردم شهرستانهای رودسر و املش تاکنون به این نکته ی مهم اندیشیده که برغم تمامی انتقاداتی که به استاندار محترم گیلان وارد می کند، همواره دکتر عباسی از سوی برخی منتقدان به داشتن تعصب شهرستانی و گماشتن نیروهای شرق گیلانی در مناصب اجرایی متهم شده و جدای از درست و غلط بودن این هجمه های رسانه ایی، این عامل بطور طبیعی دقت نظر و احتیاط هرچه بیشتر دکتر عباسی را برای توزیع عادلانه ی منابع و رسیدگی متوازن به مطالبات و مشکلات مردم سراسر گیلان موجب می شود…؟ حال در چنین شرایطی بیاییم نقدها که خیر، هجمه های توفنده و حملات مخرب نماینده ی محترم مردم رودسر و املش را بدان اضافه کنیم. چه شرایطی حادث می شود؟ آیا امکان عنایت یا تعاملی باب میل نماینده ی محترم از سوی استاندار گیلان به شهرستانهای رودسر و املش بیش از حد توازن و خط عدالت باقی می ماند…؟                                           بهرحال سئوالات از این دست بسیار است و مجال برای طرح آن اندک. بویژه که شاید مخاطبان گرامی را بیش از این حوصله ی مطالعه ی این نگاشته نباشد. اما نکته ایی که همه ی ما بویژه دست اندرکاران حاکمیتی در سه قوه ی اجرایی ، تقنینی و قضایی باید همواره مد نظر قرار داده و در بستر آن برای حفظ وحدت و انسجام ملی بکوشیم، زمانشناسی،خویشتن داری و بردباری و تدبیر است. خصیصه هایی که بتواند یاریگر متولیان جامعه در سه حوزه ی یاد شده باشد و روند ارایه ی خدمات سازنده و دلسوزانه را در شرایط سخت و پیچیده ی امروز تسهیل نماید. بهوش باشیم و به گوش که افکار عمومی ما را امروز بیش از این توان شنیدن دعواهای سیاسی و منازعات سلیقه ایی نیست و هجمه های توفنده و تفرقه افکن دشمنان این آب و خاک به اندازه ی کافی طاقت و توان ما را برای شنیدن تنازعات کودکانه سلب نموده است. بیاییم دست در دست یکدیگر ندای وحدت و همدلی سر داده و اولویتهای ایران عزیز با مردمان صبور و دلاورش را نه بر مطامع شخصی بلکه حتی بر اختلافات سلیقه ایی ترجیح داده و وارث خوبی برای خون های پاکی باشیم که مظلومانه به زمین ریختند تا شاید در بستر محیطی امن و بالنده ، آینده ایی روشن را برای نسلهای جدید که چشمان تیزبینشان مراقب اعمال و رفتار ماست، رقم بزنیم.        شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار       مهربانی کی سر آمد، شهریاران را چه شد…؟!                                                                                                                                                                                       تحریریه ی پایگاه خبری تحلیلی پیک قلم